Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου, της Λένας Παππά 

Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα
κείτεται
-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-
για να έχω εγώ πουλιά-φτερά στα χέρια μου,
και συ στο σπιτάκι σου,
μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι
και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον. Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,
η άνοιξή του παίζει και δεν τηνε ξέρει πια.
Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,
γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.
Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο
Και συ γαρίφαλο χαμόγελο στο στόμα σου,
για να ?χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο?

Στις  17 Νοέμβρη, θυμόμαστε τη  γενναία  και αποφασιστική στάση της νεολαίας απέναντι στο στυγνό στρατιωτικό καθεστώς που έπνιγε τη χώρα για επτά χρόνια. Η εξέγερση των φοιτητών, και όχι μόνο, σήμανε την αρχή της πτώσης της χούντας που κατέρρευσε την επόμενη χρονιά δίνοντας χώρο στη δημοκρατία.

Στο σχολείο μας φέτος, την Τρίτη 17 Νοεμβρίου, πραγματοποιήσαμε το αφιέρωμα στην επέτειο της εξέγερσης μέσω της πλατφόρμας που πραγματοποιούμε και τα καθημερινά μας μαθήματα, καθώς  εφαρμόζουμε τηλεκπαίδευση  για λόγους δημόσιας υγείας. Τα παιδιά παρακολούθησαν  τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και έμαθαν για την πρόσφατη ιστορία του τόπου μας.

Ακολουθεί το μήνυμα της Υπουργού Παιδείας.

2020-Μήνυμα-Υπουργού-για-Πολυτεχνείου-1